لحظه دیدار نزدیک است

باز من دیوانه ام، مستم

باز می لرزد،

                دلم،

                      دستم

باز گویی در جهان دیگری هستم

های!

       نخراشی به غفلت گونه ام را،

                                           تیغ
های،

       نپریشی صفای زلفکم را،

                                       دست
و آبرویم را نریزی،

                          دل

ای نخورده مست

لحظه ی دیدار نزدیک است

چه اختیاری،چه کشکی؟!

نه به حرف ما باران میبارد...نه برف می ایستد...نه مرگ می ماند...

شبی دور،نه به خواست خود به دنیا می آییم

شبی دورتر،نه به خواست خود خواهیم رفت

چه اختیاری،چه کشکی؟!

ما تبعیدی گناهی بزرگیم

که از بوی سیب آغاز شد

و این جهان عمریست که سنگین و تلخ

                                                 از ما میگذرد

                                                در ما میگذرد...

چه اختیاری!

با این همه این جهان

این جهان،هیچه قشنگی ست...

تاپیرسالگی نامعلوم

تا فرصت ناپیدا...بی هیچ اختیاری...

ترنم باران،

پژواک صدایم بود،

وقتی که گفتم:

بی تو،

دلگیرم...

ذهنم

از تو،

پر است

و از همه خالی.

ولی،

کنارم،

از همه پر و

از تو خالی...

خداحافظ !

خداحافظ پرده نشین ِ محفوظ ِ گریه ها !

خداحافظ عزیز ِ بوسه های معصوم ِ هفت سالگی !

خداحافظ

گـُـلم

خوبم

خواهرم ...

خلاصه ی هر چه همین هوای همیشه ی عصمت !

خداحافظ ای خواهر ِ بی دلیل ِ رفتن ها !

خداحافظ ....

حالا دیدار ِ ما به نمی دانم آن کجای فراموشی !

دیدار ِ ما اصلن به همان حوالی ِ هر چه بادا باد !

دیدار ِ ما و دیدار ِ دیگرانی که ما را ندیده اند !

پس با هر کسی از کسان ِ من

از این ترانه ی محرمانه سخن مگوی !

نمی خواهم آزردگان ِ ساده ی بی شام و بی چراغ

از اندوه اوقات ما با خبر شوند !

قرار ِ ما از همان ابتدای علاقه پیدا بود !

قرار ِ ما به سینه سپردن ِ دریا و ترانه ی تشنگی نبود !

پس بی جهت بهانه میاور

که راه دور و خانه ی ما یکی مانده به آخر دنیاست !

نه !

دیگر فراغی نیست !

حالا بگذار باد بیاید ....

بگذار از قرائت ِ محرمانه ی نامه ها و رویاهامان شاعر شویم !

دیدار ِ ما و دیدار ِ دیگرانی که ما را ندیده اند !

دیدار ِ ما به همان ساعت ِ معلوم ِ دلنشین !

تا دیگر آدمی از یک وداع ساده نگرید !

تا چراغ و شب و اشاره بدانند که دیگر ملالی نیست ...

حالا می دانم سلام مرا به اهل هوای همیشه ی عصمت خواهی رساند !

یادت نرود گــُـلم !

به جای من از صمیم ِ همین زندگی ،

سرا روی چشم به راه مانده گان مرا ببوس !

دیگر ،

سفارشی نیست !

تنها جان ِ تو جان ِ پرنده گان ِ پر بسته ای که دی ماه

به ایوان ِ خانه می آیند !

خداحافظ ...

توهم تلخ رفتنت...چند صباحی است دامنگیر روزگارم شده...

چند صباحی است از کابوس گذشتنت بیدار میشوم...

چند شبی است...که با تلخ گریه های این توهم سر میکنم....

مدتی است که افکار تیره را مانند نقل ونبات به مغز مظلومم میبندم...و ساعت ها با دلپیچه های ذهن پریشانم...بیخوابی میکشم...

منهاشدنت از سرنوشتم=منها شدنم از رویاها...

وچه خوب تا مغزاستخوان این تساوی را میفهمی...

تو که میدانی چقدر در تظاهرکردن چیره دستم...پس نگذار تصور بی خیال بودنم در محیط افکارت جریان یابد...

چقدر رنج میکشم از این توهم که مرا هر روز در چشم تو کمتر می یابد!

چقدر تلخ کام میشوم این روزها که نمیپرسی حالم را...

چقدر نگران خودم میشوم وقتی نگرانی برایم را...در تن صدایت نمیشنوم...

چهارستون دلم میلرزد از این توهم شوم...

هرجور که حساب میکنم...من+نبودنت مساوی ادامه دادن نمیشود...

میبینی؟!...ریاضی ام هم بهتر میشود...وقتی پای تو وسط باشد!!!

امشب دنیای من خالی شده...از تمام حضورها خالی شدم...امشب دوباره بسیار شبیه "هیچ" شدم...بیا...هرطور شده...بیا...اصلا با همه ی دنیا بجنگ...اما خواهش میکنم...بیا...

آه...چه خواسته ی بیجایی...

اوایل فیلم:     

اواسط فیلم:

آخر فیلم:

قیافه ی افراد در نظر من بعد از دیدن فیلم:

شاعر که شدم

نردبانی بلند برمی دارم

پای پنجره ی پرسه های پسین پروانه می گذارم

و به سکوت سلام آن روزها سرک می کشم

شاعر که شدم

می آیم کنار کوچه ی کبوترها

تاریخ یادگاری دیوار را پر رنگ می کنم

و می روم !

شاعر که شدم

مشق شبانه ی تمام کودکان جهان را می نویسم

دیگر چه فرق می کند

که معلمان چوب به دست

به یکنواختی خطوط مشق های شبانه

شک ببرند یا نبرند

شاعر که شدم

سیم های سه تارم را

به سبزه های سبز سبزده گره می زنم

و آرزو می کنم

آهنگ پاک صدای تو را بشنوم

شاید که شاعری

تنها راه رسیدن به دیار رویا

و کوچه های خیس کودکی باشد

                                              "یغما گلرویی"

Cold as ice
And more bitter than a december
Winter night
That's how I treated you
And I know that I
I sometimes tend to loose my temper
And I cross the line
Yeah that's the truth

به سردی یخ

و تلخ تر از

شب زمستانی ماه دسامبر

رفتاری که من با تو داشتم اینگونه بود

و من میدونم که

گاهی اوقات بدخلقی میکنم

و از حدم فراتر میرم

آره این حقیقته

I know it gets hard sometimes
But I could never
Leave your side
No matter what I say
Cause if I wanted to go I would have gone by now,
But I really need you near me to
Keep my mind off the edge
If I wanted to leave I would have left by now
But you're the only one that knows me
Better than I know myself

میدونم این وضعیت بعضی وقت ها سخت میشه

ولی من هیچ وقت نتونستم از کنارت برم

مهم نیست من چی میگم

چون اگه میخواستم برم تا حالا رفته بودم

ولی من واقعا تو رو کنارم نیاز دارم

تا بتونم به آرامش برسم

اگه میخواستم ترکت کنم تا حالا این کارو کرده بودم

ولی تو تنها کسی هستی که

من رو بهتر از خودم میشناسه

All along
I tried to pretend it didn't matter
If I was alone
Deep down I know
If you were gone
For even a day I wouldn't know which way to turn
Cause I'm lost without you

تمام مدت

من سعی میکردم وانمود کنم برام مهم نیست

اگه تنها باشم

اما در عمق وجودم این رو میدونم که

حتی اگه تو به مدت یک روز از پیشم رفته بودی

من سرگردان میشدم و نمیدونستم از چه راهی برم

چون من بدون تو گم میشم

I know it gets hard sometimes
But I could never
Leave your side
No matter what I say
Cause if I wanted to go I would have gone by now,
But I really need you near me to
Keep my mind off the edge
If I wanted to leave I would have left by now
But you're the only one that knows me
Better than I know myself

میدونم این وضعیت بعضی وقت ها سخت میشه

ولی من هیچ وقت نتونستم از کنارت برم

مهم نیست من چی میگم

چون اگه میخواستم برم تا حالا رفته بودم

ولی من واقعا تو رو کنارم نیاز دارم

تا بتونم به آرامش برسم

اگه میخواستم ترکت کنم تا حالا این کارو کرده بودم

ولی تو تنها کسی هستی که

من رو بهتر از خودم میشناسه

I get kind of dark
Let it go too far
I can get obnoxious at times
But try and see my heart
Cause I need you need now
So don't let me down
You're the only thing in this world I would die without

من بعضی وقت ها سخت گیری میکنم

همه اینا رو فراموش کن

بعضی وقت ها هم برات نفرت انگیز میشم

ولی تو سعی کن قلبم رو ببینی

چون من الان به تو احتیاج دارم

نا امیدم نکن

تو تنها چیزی در این دنیا هستی که اگه نباشی من بدون تو میمیرم

Cause if I wanted to go I would have gone by now,
But I really need you near me to
Keep my mind off the edge
If I wanted to leave I would have left by now
But you're the only one that knows me
Better than I know myself

چون اگه میخواستم برم تا حالا رفته بودم

ولی من واقعا تو رو کنارم نیاز دارم

تا بتونم به آرامش برسم

اگه میخواستم ترکت کنم تا حالا این کارو کرده بودم

ولی تو تنها کسی هستی که

من رو بهتر از خودم میشناسه

Cause if I wanted to go I would have gone by now,
But I really need you near me to
Keep my mind off the edge
If I wanted to leave I would have left by now
But you're the only one that knows me
Better than I know myself

                                                                          گاهی وقتا...آدم حس میکنه میخواد بخوابه...برای چند روز..برای چند هفته...بخوابه و وقتی همه چیز درست شد...و همه ی دردا به فراموشی سپرده شد...بیدار بشه...حتی گاهی آدم با خودش میگه کاش برای همیشه بخوابم...خواب ابدی...آرامش ابدی...هرچقدرم که این اشتباه باشه...وقتی بیاد تو ذهنت و تموم قلبت بخوادش...راه گریزی نداری...

دلتنگ که باشی برای ابرهای بارانی آسمان قلبت...

تشنه ی اشکهای خودت که باشی...

ولی هیچ سنگی در زمین و آسمان پیدا نشود که بشکند دیواره های شیشه ای بغضت را...تازه میشوی آدم غمگین! چرا که در میابی...حتی چشمانت دیگر یاری ات نمیکنند...تا شاید اندکی سبک شود بار سنگین شانه هایت!!!

چه ضيافت غريبي ، من و گيتار و ترانه
جاي تو : يه جاي خالي ، شعر من شعر شبانه
هرم خورشيدي چشمات ، من رو آب كرد تموم كرد
لحظه ي ناب پريدن ، با يه ديوار رو به روم كرد

گوش بده !‌ ترانه هام ترجمه ي چشماي توست
تو تموم قصه هام هميشه جاي پاي توست
 

تو ضيافت سكوتم ، تو اگه قدم بذاري

مي بيني از تو شكستم ، اما تو خبر نداري
بي تو از زمزمه دورم ، بي تو از ترانه عاري
زخم تو : زخم هميشه ، اينه تنها يادگاري

گوش بده !‌ ترانه هام ترجمه ي چشماي توست
تو تموم قصه هام هميشه جاي پاي توست